“STOP MET NORMAAL DOEN; DE VERKIEZINGEN ZIJN IN AANTOCHT!”
Het blijft iedere vier jaar (of vaker) toch weer een bijzonder eigenaardig fenomeen. De lijsttrekkers, incluis een ieder die de ambitie heeft ooit nog eens lijsttrekker te willen worden, rollen over elkaar heen en wensen elkaars partijprogramma’s naar de spreekwoordelijke papiercontainer. Ben je als lijsttrekker een paar dagen weinig zichtbaar dan vinden je collega’s daar wat van, zit je iedere avond op primetime bij alle talkshowhosts aan tafel dan ben je zwaar overdreven aan het campagne voeren.
En ook dit jaar is het niet anders. Trump 2.0 (lees: Wilders) durft alleen de Dijk in Volendam aan te doen waarbij het aantal beveiligers groter blijkt dan het complete inwonertal van dit pittoreske vissersdorp, Henk Krol lijkt -overigens net als een groot deel van zijn bejaarde achterban- dement te zijn geworden, Sylvana Simons is het Zwarte-Pieten-debat ontstegen al DENK ik daar het mijne van en zo kunnen we nog wel even doorgaan. We hebben saaie lijsttrekkers (Buma), ambitieuze (Klaver), incapabele (Roemer) en immer positieve (Rutte)…
Herkenbaar? Realiseer je je dat we nu eigenlijk exact hetzelfde doen dan de lijsttrekkers onderling? We plaatsen de lijsttrekkers in een hoek, vinden er wat van, stigmatiseren en dogmatiseren (toegegeven, in het geval van Simons terecht). En misschien moeten we daar nu maar eens mee ophouden. Het zijn stuk voor stuk capabele mensen die over het algemeen keihard werken en minimaal één ding gemeen hebben; ze hebben het beste met ons en ons land voor. En de onderlinge verschillen? Veel minder groot dan ze lijken. Het mooie van ons politieke stelsel is immers dat meerdere partijen gezamenlijk de regering gaan vormen en de kabinetsformatie daarmee tot een ‘polderen avant la lettre’ is verworden.
Waarom dan toch al die strijd in de verkiezingsdebatten? Waarom hebben we vaak zo’n uitgesproken mening, waarom is de lijsttrekker van nu verworden tot een levende ‘kop van jut’? Er is slechts één reden; lijsttrekkers communiceren niet… Nu zie ik je denken; in al die debatten zijn de lijsttrekkers toch oeverloos aan het woord? Klopt, er komt een hoop herrie uit, maar communiceren doen ze niet. Iedere vraag wordt beantwoord met verkiezingsretoriek uit het eigen partijprogramma, iedere gelegenheid in een dialoog wordt aangegrepen om vooral ook het eigen verhaal te vertellen. Niet om antwoord te geven op de gestelde vraag, maar om dat te zeggen waarvan de spindokters hebben bedacht dat het stemmen op zal leveren…. Let maar eens op de komende weken; de ware dialoog is vaak ver te zoeken.
Als wij nu met elkaar afspreken wat minder van de lijsttrekkers te vinden, ze minder aan te vallen op hun zwaktes en/of tekortkomingen, mogen wij de lijsttrekkers dan vragen daadwerkelijk de dialoog met elkaar aan te gaan? Het gaat ongetwijfeld boeiende gesprekken opleveren en geloof me, nu al de verbinding zoeken maakt de formatie straks een stuk eenvoudiger en het regeren meer succesvol. De oprechte dialoog; succes verzekerd!
